Ռնգեղջյուրն ու տղան ապրում էին հեռախոսի շապիկի մեջ։ Նրանք ընկերներ էին, նրանք այդ շապիկի մեջ շատ լավ էին զգում։ Ինչո՞ւ էին նրանք ապրում հեռախոսի շապիկի մեջ… որովհետև նրանք շատ էին սիրում խաղալ էլեկտրոնային խաղեր։ Նրանք աշխարհի խաղերը ունեին, և մեկ օր խաղի միջից մի աղջիկ դուրս եկավ: Ռնգեղջյուրը և տղան շատ ալարկոտ էին։
-Բարև՛,- ասաց տղան։
-Բարև՛,- ասաց աղջիկը։
-Դու որտեղի՞ց հայտնվեցիր։
-Ե՞ս
-Այո՛, դու։
-Ես հեռախոսի միջից, իսկ դո՞ւք։
-Մենք երևակայական ենք։
-Հա˜․․․ ես էլ ասում եմ՝ ինչո՞ւ հեռախոսի շապիկը չի ուռչում, ռնգեղջյունր էլ է քեզ հետ։
-Այո՛, մենք մտերիմ ընկերներ ենք։
-Ինչպե՞ս, նա ռնգեղջյուր է, իսկ դու՝ մարդ։
-Դա ինչ կապ ունի, չէ՞ որ մենք երևակայական ենք։
-Ճիշտ է, մոռացա։
-Խնդրում ենք, մեզ ջուր բերեք։
-Ինչպե՞ս թե, ինչ է, դուք ծարա՞վ եք, բայց դուք երևակայական եք։
-Ճիշտ եք, բայց չէ՞ որ մենք երևակայում ենք։
-Լա՛վ, կբերեմ։
Աղջիկը եկավ, տեսավ, որ նրանք քնած են, ասաց․
-Շատ տխուր է, որ վերջին ջուրը տալիս ես երևակայականներին։
Անդրեասյան Արայիկ 